1922-2002
Soja Jovanović
REDITELJKA
Umetnost zapisana u genima
Prva filmska, pozorišna i televizijska rediteljka u Srbiji. Odrastala je u okružena intelektualcima i umetnicima, njen deda po ocu bio je poznati dvorski fotograf, Milan Jovanović a deda-stric čuveni slikar Paja Jovanović,
U Beogradu je završila francusku osnovnu i srednju školu, istovremeno pohađajući muzičku školu, kao i časove plesa kod Mage Magazinović
Sa kolegama je na Muzičkoj akademiji 1945. godine formirala je teatar, kojem su se pridružili i drugi glumci. Prvi zadatak u oslobođenom Beogradu bio joj je da napravi pozorišnu predstavu.
Prvi film koji je režirala bio je Sumnjivo lice (1954), baziran na predstavi nagrađenoj prvom nagradom na Festivalu omladinskih pozorišta, kao novo viđenje Nušića.
Režirala je prvi naš dugometražni film u boji (Pop Ćira i pop Spira), za koji je dobila Nagradu za režiju na Pulskom filmskom festivalu (1957). Dobitnica je Sedmojulske nagrade (1973).
U nedostatku dramske literature kod nas, savladala je ruski jezik i počela da prevodi sovjetske pisce.
Često je bila na meti kritike tadašnje vlasti da njena dela nose „opasnu, zapadnjački orijentisanu poruku“, ali je rediteljka imala podršku svojih prijatelja, naročito Dobrice Ćosića, koji je verovao u ambiciju mladih i kod vlasti odlučno urgirao za njih.
– bila joj je krilatica
„Nemoguće ne postoji, opravdanja nema“
„Muzika je bila moja prva vokacija i ostala je do današnjeg dana. Kad režiram u pozorištu, na filmu ili na televiziji, uvek prvo čujem, pa tek onda vidim. Više verujem u zvuk nego u svetlo.“
„Najvažnije je otkriti dete u svakom čoveku. I najstariji glumci postajali su moja deca, dok smo sarađivali“
Izvor: Jelena Mitrović i Sonja Bajić, Kakva ženska!, Kreativni centar, Beograd, 2018.
Život i delo
upoznajte
Velikanke srpske kulture
